Babiński Jan Józef (1873–1921), chemik. Ur. w Mizoczu 15 V 1873 z ojca Włodzimierza i matki Marji z Wesołowskich, pochodził z zamożnej rodziny ziemiańskiej, osiadłej na Wołyniu. Szkołę realną w Równem ukończył w r. 1894, poczem jesienią t. r. wstąpił na krótko do Instytutu rolniczego w Puławach. W r. 1895 zapisał się na Politechnikę w Rydze, początkowo na inżynierję, następnie przez rok uczęszczał na wydział rolniczy, i dopiero z końcem drugiego roku studjów zdecydował się przenieść na wydział chemiczny, który ukończył w r. 1900 ze stopniem inżyniera-technologa. Jesienią r. 1900 udał się do Lipska, gdzie w sierpniu r. 1905 uzyskał stopień doktora filozofji za pracę nad Ogniwami i elektrodami drugiej klasy. Przez kilka lat pracował w Politechnice Warszawskiej, gdzie w r. 1910 został zamianowany asystentem przy katedrze technologji węglowodanów. Niedługo jednak pozostawał na stanowisku asystenta w politechnice, gdyż już w jesieni r. 1911 objął kierownictwo Centralnego Laboratorjum Cukrowniczego w Warszawie, na którem to stanowisku pozostał do końca swego krótkiego życia. B. miał pociąg do pracy pedagogicznej. Przez szereg lat od r. 1905–1911 nauczał w szkołach średnich, zaś od r. 1908–1911 wykładał chemję na Wyższych Kursach Rolniczych oraz na wydziale technicznym Tow. Kursów Naukowych. W r. 1912 zorganizował kursy akademickie dla cukrowników, wreszcie w r. 1915 brał czynny udział w pracach komisji organizacyjnej wydz. chemicznego Politechniki Warszawskiej. Od r. 1918–1919 wykładał technologję węglowodanów na Politechnice Warszawskiej. Zmarł w pełni sił fizycznych i umysłowych, mając zaledwie lat 48, 12 VI 1921 r. Ogłosił drukiem około 20 prac z dziedziny cukrownictwa i chemji węglowodanów, badań analitycznych i doświadczeń, zamieścił cały szereg artykułów na łamach »Gazety Cukrowniczej« (1911–1919), »Chemika Polskiego« (1905–1918), »Przeglądu Technicznego« (1909) i »PrzegIądu Górniczo-Hutniczego«.
Zawidzki J. w »Rocznikach Chemji« 1922, II 57–73; »Kurj. Warsz.« 1921, 193; Politechnika Warszawska 1915–1925, W. 1925, wedle indeksu; korespondencja prywatna p. Konstancji Babińskiej, wdowy po ś. p. J. B., z dr Z. Przyremblem.
Zygmunt Przyrembel